Meipoort heeft een evenwichtig assortiment aan thee in haar winkel. We verkopen voorverpakte thee van het merk 'Revolution tea' en van het merk 'SonnentoR'. SonnentoR heeft uitsluitend hoogwaardige biologische theesoorten in haar programma. Naast de voorverpakte theesoorten verkopen we diverse soorten losse thee. Ook hierin zijn een aantal biologische soorten te verkrijgen.

Kijk in onze webshop voor het volledige assortiment

 - groene-thee.jpg

Thee

De Nederlander drinkt gemiddeld 101 liter thee per jaar. Dat zijn twee kopjes thee per dag. Voor de Tweede Wereldoorlog was dat nog veel meer. Thee was toen de populairste drank in Nederland. Per hoofd van de bevolking dronken we jaarlijks bijna 200 liter thee. Sindsdien is het gebruik afgenomen; in plaats van thee is men meer koffie en andere dranken gaan gebruiken. Maar de liefde voor thee is aan het terugkomen. Want steeds meer mensen ontdekken weer dat thee een drank is die op allerlei momenten van de dag een prima keuze is. En dat betekent niet langer één soort thee in de kast, maar een hele reeks. Naast onderstaande theeinformatie kunt u alles lezen over de verschillende soorten in onze winkel.

 - groene-thee.jpg

Thee in Europa

Of het nu de Nederlanders dan wel de Portugezen waren die als eerste thee naar Europa verscheepten, daarover bestaat enige discussie. Feit is dat thee ook op dit continent razend populair werd. In de zeventiende eeuw vervoerden de schepen van de Verenigde Oostindische Compagnie menige vracht thee naar Nederland. De populariteit van deze verkwikkende drank groeide snel. Nederlandse handelaren exporteerden aanvankelijk vooral Japanse, later ook Chinese thee naar Italië, Frankrijk en Duitsland. In Frankrijk sloeg de drank vooral aan bij de gegoede klasse. Mazarin, Madame de Sévigné en Lodewijk XIV waren echte theefanaten. Thee bleef echter zo duur dat alleen de hogere klasse zich deze luxe kon veroorloven. Om daaraan te verhelpen werden meerdere pogingen gedaan om in Frankrijk zelf thee te kweken. De plantjes konden er echter niet aarden. In Frankrijk en Duitsland werd koffie zo populair dat de markt van de thee stagneerde. Alleen in Groot-Brittannië en Rusland werd het een successtory.

 - groene-thee.jpg

AAN HET RUSSISCHE HOF

In 1638, onder het bewind van tsaar Fedorovitch, bracht de Russische ambassadeur Starkov 64 kg thee naar het hof die hij met een Mongoolse handelaar geruild had tegen sabelbont. De drank werd bijzonder op prijs gesteld. Tot het begin van de achttiende eeuw was de favoriete zwarte thee van de Russen duur en uitsluitend in Moskou en enkele grote steden te koop.

De prijzen daalden echter veel sneller dan in de andere Europese landen zodat de Russen in 1796 al meer dan 6000 kameelladingen (ongeveer 300 kg thee/kameel) per jaar verbruikten. De karavaanhandel hield stand tot de transsiberische spoorlijn in gebruik werd genomen. De thee op Russische wijze blijft onlosmakelijk verbonden met de samowar of ‘zelfkoker’. Onder de metalen ketel van de samowar brandt een vuurtje. Een buis die door het midden omhoog gaat verwarmt het water. Boven in de theepot wordt zeer sterke thee gezet, die verdund wordt met heet water uit een kraantje aan de zijkant van het toestel. De samowar houdt de geconcentreerde thee in de theepot uren lang warm. Zo staat er steeds een kopje thee klaar voor een onverwachte gast.

 - groene-thee.jpg

A CUP OF TEA

In 1658 verscheen er in het Engelse weekblad Mercurius Politicus een artikel waarin de kwaliteiten van thee voor het eerst werden geprezen. Enkele maanden eerder had Thomas Garraway in Londen het eerste theehuis geopend. Rond 1660 deed thee ook zijn intrede aan het hof. Catharina van Bragana, de Portugese infante die huwde met Karel II, had namelijk de gewoonte thee te drinken op elk uur van de dag. Door de hoge taksen die Karel II op het product hief, bleef thee echter voorbehouden voor een selecte kring. De dames dronken de thee gewoonlijk thuis, terwijl de heren voorzichtig in koffiehuizen aan een kop nipten.

Tot het begin van de negentiende eeuw bestond er geen vast moment van de dag om thee te drinken. En ware het niet dat Anna, de zevende hertogin van Bedford een vrij goede eetlust had, dan was dat misschien altijd zo gebleven. Maar Anna had problemen om de tijd tussen middag- en avondmaal te overbruggen. Daarom trok ze zich halverwege de middag terug in haar boudoir en vroeg haar bedienden om allerlei lekkers te brengen. Haar geheim lekte uit en meerdere dames gingen haar voorbeeld volgen. De kamerschermen werden opzij geschoven, de vriendinnen kwamen gezellig bij elkaar op visite en naast de thee verschenen er schotels met muffins, cake, scones, sandwiches en ander lekkers.

De afternoon tea werd een begrip in de hogere klasse. De stijlvolle afternoon tea mag zeker niet verward worden met de high tea. De high tea is namelijk een flinke, hartige avondmaaltijd die de arbeiders voorgeschoteld kregen wanneer ze van hun zware dagtaak in de fabrieken huiswaarts keerden. Thee kende in Engeland zo’n groot succes, dat theewinkels en -etablissementen als paddestoelen uit de grond rezen. Buitenshuis thee drinken werd een mode die haar hoogtepunt kende net vóór de eerste wereldoorlog.

 - groene-thee.jpg

Thee in Azië

In China was thee al gekend in de derde eeuw vóór Christus, zij het als medicijn. Zijn populariteit zou echter razendsnel groeien, zodat de plant ook een belangrijke economische waarde kreeg.

De Chinese keizer Chen Nung, die leefde in de 28ste eeuw vóór onze tijdrekening, was erg gesteld op hygiëne. Daarom kookte hij steeds zijn drinkwater. Toen hij dat op een dag deed in de nabijheid van een wilde theestruik, liet een zachte bries enkele blaadjes in de waterketel belanden. De keizer, vrij nieuwsgierig van aard, proefde van het aftreksel en was bijzonder opgetogen over de smaak. Tot zover de legende.

De eerste geschriften die naar thee verwijzen, dateren pas van de 3de eeuw voor Christus. Tijdens de vierde en vijfde eeuw nam de populariteit van de thee in China snel toe. Thee kreeg zelfs al een economische waarde. Geperste blokken gestoomde groene bladeren werden immers gebruikt in de ruilhandel met de Turken. Tijdens de roemrijke Tang-dynastie (618-907) werd thee niet langer gedronken vanwege zijn medicinale eigenschappen, maar puur voor het genot. De bereiding en het serveren van de drank groeiden uit tot een heuse ceremonie. Voor de teelt en de verwerking werden strenge regels vastgelegd. Vaak werd het brouwsel op smaak gebracht met ingrediënten zoals ui, gember, citrusschillen en munt. Tijdens de Song-dynastie (960-1279) werd thee gebruikt in de vorm van een groen poeder dat tot ‘jadeschuim' werd geklopt. Toen de Mings ( 1368-1644) de macht grepen, verspreidde het gebruik van bladthee zich.

Vóór het communisme bestonden er in China talrijke theehuizen, aangepast aan ieders beurs. Vanaf de Tang-dynastie tot de communistische revolutie ontmoette een bonte menigte elkaar dag en nacht in deze openbare theehuizen. Die hadden vaak meerdere verdiepingen. De luxe van de inrichting én de prijs van de consumpties steeg per verdieping. De meeste van deze theehuizen werden in de jaren twintig en dertig gesloten. Thuis verwelkomen de Chinezen hun gasten evenwel nog steeds met thee en in de restaurants wordt elke maaltijd begonnen en afgesloten met een kop thee.

 - groene-thee.jpg

DE WEG VAN DE THEE

In de 9de eeuw bracht een boeddhistische monnik, die in China gestudeerd had, het eerste kweekzaad voor thee mee naar Japan. Toen hij vijf jaar later de thee van zijn eerste planten aan keizer Saga liet proeven, was die zo verrukt dat hij meteen het bevel uitvaardigde dat er in vijf provincies rond de Japanse hoofdstad moest gestart worden met het kweken van thee. In de tiende en elfde eeuw verkoelde de relatie tussen China en Japan en viel de thee aan het keizerlijke hof uit de gratie.

De Japanse monniken bleven echter thee drinken omdat het hen wakker hield tijdens hun urenlange meditaties. In de twaalfde eeuw keerde de Japanse monnik Eisai naar zijn land terug met iets nieuw: groene poederthee, beter bekend als matcha. Terwijl de theerituelen in China stilaan verloren gingen, ontwikkelde zich in Japan in de 16de eeuw een ware theefilosofie met een complexe ceremonie, de Cha no yu of de ‘Weg van de Thee'. Bij deze theeceremonie staan vier principes centraal: de harmonie met de anderen en met de natuur, het respect voor anderen, de zuiverheid van lichaam en geest en de rust.

In tegenstelling tot wat wel eens gedacht wordt, is thee in Turkije meer in trek dan koffie. Het sterke, zwarte brouwsel wordt in klein bolle glaasjes gezeefd. De hele dag door wordt er thee gedronken, thuis met vrienden op het werk met zakenrelaties, in restaurants. In vele families staat de hele dag lang een pot thee op het vuur. Die wordt naar believen opgediend met vers heet water. Thee neemt in het Turkse gezin zo'n belangrijke plaats in, dat vrouwen voor het huwelijk nagaan of hun aanstaande schoondochter naar behoren thee kan zetten.

 - groene-thee.jpg

IN EENVOUD EN HARMONIE

Bij een Japanse theeceremonie zijn alle gasten sober gekleed, zonder juwelen. De theekamer gaat men kruipend binnen, een ritueel dat wordt beschouwd als het opheffen van rangen, zodat iedereen gelijk is. De theemeester leidt de ceremonie. Op een laag kacheltje kookt een ketel water.

Nadat alle benodigdheden ritueel werden schoongemaakt, doet de theemeester met een theeschepje (cha-shakm) de matcha in een theekom (cha-wan). Daar schept hij een bepaalde hoeveelheid heet water overheen. Met een garde (cha-sen) wordt de thee tot een schuimende drank geklopt. Dan schuift de voornaamste gast op zijn knieën naar voor, neemt de kom in de palm van zijn linkerhand, nipt aan de thee, zegt enkele lovende woorden over de kwaliteit ervan, drinkt nogmaals, veegt de rand van de kom schoon en geeft deze door aan de volgende gast. Daarna maakt de theemeester een tweede aftreksel, dit is minder sterke thee die in aparte kommetjes wordt aangeboden. De taak van de theemeester zit erop en hij verlaat de kamer. De gasten kunnen nu even gezellig bijpraten.

 

 - groene-thee.jpg